Ik ben Moon Smit. Op deze pagina lees je het proces van mijn afstudeerwerk op de Breitner academie
For starters
Om mee te beginnen, zijn dit de dia's uit mijn openingspresentatie van het jaar. Ik ga dit jaar aan de slag met collage en in hoe ver ik dat kan oprekken in verschillende materialen. Ik wil kijken hoe ik collages ruimtelijk kan maken met verschillende materialen. Daar wil ik dus veel onderzoekjes voor gaan doen. Mijn eerstvolgende stap voor de komende Donderdag:
- Nieuwe blog in elkaar gezet.
- Planning maken aan de hand van tijdspan en 'Creatief proces' Waarin ik uitdiep hoeveel tijd ik denk nodig te hebben voor de verschillende fases.
- Thuis al verschillende nieuwe collages maken met verschillende materialen die ik kan vinden op gekke manieren. Op dit moment kan mijn atelier lekker thuis zijn omdat mijn ouders weg zijn. Verder wil ik mijzelf er toe zetten zoveel mogelijk op de academie en Distelweg aan het werk te gaan.
- Nieuwe blog in elkaar gezet.
- Planning maken aan de hand van tijdspan en 'Creatief proces' Waarin ik uitdiep hoeveel tijd ik denk nodig te hebben voor de verschillende fases.
- Thuis al verschillende nieuwe collages maken met verschillende materialen die ik kan vinden op gekke manieren. Op dit moment kan mijn atelier lekker thuis zijn omdat mijn ouders weg zijn. Verder wil ik mijzelf er toe zetten zoveel mogelijk op de academie en Distelweg aan het werk te gaan.
Experimenteren
Bij de eerste collage heb ik gebruik gemaakt van 2 verschillende techniekjes. Het inplakken van afbeeldingen en stiften om vormen hierbij te tekenen. Dit uitprobeersel vond ik grappig, maar nog lang niet wat ik wilde. Daarom ben ik thuis opzoek gegaan naar verschillende materialen en ben op A3 gaan werken. Hierbij heb ik gewerkt in verschillende lagen van een onderlaag, afbeeldingen en 'toppings' zoals de plastic ronde cirkels en een veer. Ik heb expres gekozen voor de cirkel om iets anders doen dan de standaard rechthoek-vorm die ik nu gebruik. Ook heb ik met deze opbouw, al meer rust proberen te brengen in de compositie, al kan daar nog meer aan worden geschaafd in mijn komende onderzoekjes. |
Planning
De afgelopen 2 weken ben ik bezig geweest met een planning. Deze blijf ik het hele jaar gebruiken, dus zal constant worden aangepast, maar de grote lijnen staan er nu in. Daarbij heb ik gebruik gemaakt van de creatieve fases van het keuzevak 'Creatief proces' Op deze manier kun je wel plannen wat je ongeveer doet, maar niet te krampachtig 'wat' je dan moet doen. Ook blijft er nog een vaag gebied waarvan je niet weet of er dingen onverwacht gebeuren. Deze manier van plannen is erg fijn, aangezien je wel houvast hebt maar niet gevangen zit in je eigen planning.
|
Inspiratie
Ik zoek verder en kom een prachtig artikel tegen over een expositie over de dood. Een heel mooi artikel, en ik word ook enthousiast over door het filmpje. Alleen.. Het is in Kerkrade, en dat is met 4,5 uur voor mij wel echt te ver om te reizen.. Ik heb een vriendin wonen in Helmond, misschien kan ik met haar ernaartoe, maar ik weet niet of dat lukt. Artikel Trouw: https://www.trouw.nl/nieuws/designmuseum-doorbreekt-taboes-over-de-dood~b41bc4ae/ Van de Volkskrant (gaat meer in op wat er voor kunstwerken liggen): https://www.volkskrant.nl/wetenschap/een-wandelstok-die-as-uitstrooit-en-een-digitaal-minigraf-wat-design-kan-betekenen-bij-de-dood~b86d1541/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F Website: https://www.cubedesignmuseum.nl/nl/bezoek-cube/route-parkeren#ov Ook vind ik een biezarre installatie 'This body that once was U' Waar as ligt uitgestrooit. Je kunt hier naar geluiden luisteren van een bijna dood ervaring, een oefening in het sterven: https://www.uitvaart.nl/nieuws/tentoonstelling-this-body-that-once-was-you/61777 Rondom rituelen: https://www.uitvaart.nl/nieuws/nieuwe-editie-vakblad-uitvaart-met-aandacht-voor-veranderende-rituelen/61054 Handige website, die al het nieuws vertelt over wat er gebeurd in de uitvaartbranche, of wat er temaken heeft met ded ddod in Nederland. |
Presentatie
Voor de vakantie geef ik een presentatie over het onderwerp 'dood' aan de hand van spullen die ik gevonden heb bij de kringloopwinkel. Bij deze presentatie komen interessante gesprekken op gang. Zo kun je op zoveel manier ingaan op de 'dood' in de kunst. Terwijl ik er eigelijk al de hele tijd van overtuigd ben dat ik moet gaan 'maken' ga ik door dit gesprek, met een andere gedacht, toch verder met mijn research op het internet. Zo kom ik een bijzondere tentoonstelling tegen die over rouw gaat. Deze is in het filmpje hier onder te zien: |
Vooruitgang
Ik merkte toch heel erg dat ik thuis niks uit mijn handen kreeg. Daarom besloot ik vroeg naar de academie te gaan en te werken, zoals ik mijn eigen flow ken. Ik ben lekker gaan experimenteer met hout, aquarel, kunststof, collage en meer gekke dingen. Ook heb ik voor mn beeldvorming een moodboard gemaakt.
Ik merkte toch heel erg dat ik thuis niks uit mijn handen kreeg. Daarom besloot ik vroeg naar de academie te gaan en te werken, zoals ik mijn eigen flow ken. Ik ben lekker gaan experimenteer met hout, aquarel, kunststof, collage en meer gekke dingen. Ook heb ik voor mn beeldvorming een moodboard gemaakt.
Dummy voor atelier
Kunststof
Na een kort gesprek met Stefan, kwam ik tot de conclusie dat het misschien net zo interessant is, om het werk juist wit te laten en verder te gaan met de kunststof zelf. Daarom ben ik in gegaan op het feit of ik het met dingen kon mengen die het anders interessanter maken. Ik was zelf erg enthousiast over het effect van het mengen met rijst, omdat de kunststof het vloeibare ervan opzuigt, heel erg gaaf! Ook waren de andere proefjes erg gek en leuk om te doen.
Na een kort gesprek met Stefan, kwam ik tot de conclusie dat het misschien net zo interessant is, om het werk juist wit te laten en verder te gaan met de kunststof zelf. Daarom ben ik in gegaan op het feit of ik het met dingen kon mengen die het anders interessanter maken. Ik was zelf erg enthousiast over het effect van het mengen met rijst, omdat de kunststof het vloeibare ervan opzuigt, heel erg gaaf! Ook waren de andere proefjes erg gek en leuk om te doen.
Ruimtelijkheid
Heel leuk dat ik die experimenten heb gedaan? Maar wat gaan we er nu mee doen dan? Ik wil mijn werk meer de ruimte in brengen. In eerste instantie dacht ik aan hout, daar heb ik de vorige keer ook mee gewerkt. Toch wilde ik niet alleen een soort houten doolhof maken, het mocht meer zijn dan dat. Daarom Ben ik een constructie gaan maken van een houten balk met daarin houten stokken. Deze heb ik rechtop laten staan en daaromheen met lijmpistool, witte stof gedrapeerd. Deze heb ik gestreken zodat er geen onbedoelde kreuken in zaten.
Toen dit ding in elkaar zat heb ik er kunststof overheen gesmeerd met rijst. Het gave hiervan was dat het van veraf lijkt alsof de stof heel fijn en zacht is, maar als je het ook echt aanraakt, is het opeens knetterhard. Ik vind dit een heel gaaf effect hebben op de stof. Het lijkt me dus heel mooi om voor dit onderwerp te blijven werken met de combinatie van stof en hout. Ben erg benieuwd wat hier verder uitkomt.
Heel leuk dat ik die experimenten heb gedaan? Maar wat gaan we er nu mee doen dan? Ik wil mijn werk meer de ruimte in brengen. In eerste instantie dacht ik aan hout, daar heb ik de vorige keer ook mee gewerkt. Toch wilde ik niet alleen een soort houten doolhof maken, het mocht meer zijn dan dat. Daarom Ben ik een constructie gaan maken van een houten balk met daarin houten stokken. Deze heb ik rechtop laten staan en daaromheen met lijmpistool, witte stof gedrapeerd. Deze heb ik gestreken zodat er geen onbedoelde kreuken in zaten.
Toen dit ding in elkaar zat heb ik er kunststof overheen gesmeerd met rijst. Het gave hiervan was dat het van veraf lijkt alsof de stof heel fijn en zacht is, maar als je het ook echt aanraakt, is het opeens knetterhard. Ik vind dit een heel gaaf effect hebben op de stof. Het lijkt me dus heel mooi om voor dit onderwerp te blijven werken met de combinatie van stof en hout. Ben erg benieuwd wat hier verder uitkomt.
Lichamelijkheid
Ik word getrokken naar het verharden van stof door mijn vorige experiment. Ik besluit groter en gedrurfder te experimenteren. Daarom pak ik er een volledige paspop bij, gooi er een doek overheen en laat daar PU hars overheengaan. Zo word de bovenkant van het hoofd hard, maar blijft de onderkant zachte stof. Ook doe ik nog een experiment met houtlijm. |
'Groenlichtbeoordeling'
Mijn beoordeling. Dit was het eerste jaar dat ik alles zelf heb gedaan. Meestal verzamel ik een team aan vrienden die me helpen, maar dit jaar moest ik het plannen. Zo heb ik de Donderdag voor de beoordeling de boel naar Distelweg verhuisd.
Bij de beoordeling zelf ging het best goed en ik stond met heel mijn hart achter het verhaal wat ik vertelde. Nu het steeds meer ergens naartoe gaat, krijg ik ook steeds meer houvast aan wat ik precies wil. Door dit allemaal met elkaar te combineren hoop ik tot een resultaat te komen. Ik kreeg als uitslag: Donker-oranje, bija groen. Omdat ik net voor het punt zit dat het bij elkaar komt. We zullen zien hoe dit verder zal lopen nu.
Mijn beoordeling. Dit was het eerste jaar dat ik alles zelf heb gedaan. Meestal verzamel ik een team aan vrienden die me helpen, maar dit jaar moest ik het plannen. Zo heb ik de Donderdag voor de beoordeling de boel naar Distelweg verhuisd.
Bij de beoordeling zelf ging het best goed en ik stond met heel mijn hart achter het verhaal wat ik vertelde. Nu het steeds meer ergens naartoe gaat, krijg ik ook steeds meer houvast aan wat ik precies wil. Door dit allemaal met elkaar te combineren hoop ik tot een resultaat te komen. Ik kreeg als uitslag: Donker-oranje, bija groen. Omdat ik net voor het punt zit dat het bij elkaar komt. We zullen zien hoe dit verder zal lopen nu.
Op deze foto is mijn atelier op Distelweg te zien. Ik was gelijk de eerste dag van atelier na de beoordelingen daar om aan het werk te gaan en mijn atelier in te richten. Dus ik kon de volgende les gelijk goed doorpakken! Verkeerd gedacht. Blijkbaar moesten er dingen veranderd worden. Ik kwam aan en kon overnieuw beginnen, weer een paar uur kwijt aan inrichten. Verder die dag heb ik schetsen gemaakt van de verschillende vormen die ik kon gebruiken voor het 2D werk. Ook had ik een gesprek met Stefan, daarin bracht ik mijn twijfels over het gebruik van de materialen. Misschien niet een plaat hout, maar een doek, of verschillende materialen zodat je een levende collage krijgt die van materiaal verwisseld kan worden. Hier dacht ik over na door Susanne Duijvestein, die liever geen hout gebruikt omdat je er bomen voor moet kappen.
Omslag
De Donderdag erna ga ik enthousiast naar de academie. Daar wil ik materiaal proeven doen om te kijken welke materialen ik ga gebruiken voor bij de 'Levende collage' Maar als ik Wafea spreek, word ik toch weer enthousiast door een ander idee. Ze vond het autonome sculptuur bij mijn beoordeling erg interessant, en vraagt zich af of ik daar niet iets mee kan. We hebben een brainstorm over dat ik misschien wel een grafkist als basis kan nemen en vanuit die vorm verder kan werken. Ik word hier wel enthousiast van. Ik zie al best wat dingen voor me. Als ik zeg dat ik maquette's ga maken, wil ik dat ook. Maar ik merk dat er meer speelt. Op de academie zijn ook Rene en Dominiqeu. Wij als studenten, missen heel erg het sociaal zijn met elkaar, kletsen over dingen die 'jongeren' bespreken. En ik kan mij niet meer weerhouden me er in te verliezen. Ik mis dat we tussendoor in pauzes kunnen kletsen, ik mis alles aan hoe de school ooit was. Het gaat mentaal eigelijk helemaal niet goed met me en voel me heel erg alleen. Ik heb het geluk dat ik nog thuis woon, maar is dat een voordeel? Ik wil juist het huis uit, maar kan dit niet door de huizenmarkt, ik geen baantje naast deze studie kan nemen en zoveel meer. Maar als ik nu dus uit huis zou kunnen gaan, voel ik me nog eenzamer dan ooit. Ik zit al ruim ander-halfjaar vast op hetzelfde kantelpunt en het breekt me ontzettend op. Als ik dit aangeef bij de docenten, snappen ze het.. maar ik hoor al ruim dit ander-halfjaar: 'Ga wandelen, zoek een nieuwe hobby, bel met mensen' En geloof me, dat doe ik, maar. niks. helpt. Ik voel me kut.
De Donderdag erna ga ik enthousiast naar de academie. Daar wil ik materiaal proeven doen om te kijken welke materialen ik ga gebruiken voor bij de 'Levende collage' Maar als ik Wafea spreek, word ik toch weer enthousiast door een ander idee. Ze vond het autonome sculptuur bij mijn beoordeling erg interessant, en vraagt zich af of ik daar niet iets mee kan. We hebben een brainstorm over dat ik misschien wel een grafkist als basis kan nemen en vanuit die vorm verder kan werken. Ik word hier wel enthousiast van. Ik zie al best wat dingen voor me. Als ik zeg dat ik maquette's ga maken, wil ik dat ook. Maar ik merk dat er meer speelt. Op de academie zijn ook Rene en Dominiqeu. Wij als studenten, missen heel erg het sociaal zijn met elkaar, kletsen over dingen die 'jongeren' bespreken. En ik kan mij niet meer weerhouden me er in te verliezen. Ik mis dat we tussendoor in pauzes kunnen kletsen, ik mis alles aan hoe de school ooit was. Het gaat mentaal eigelijk helemaal niet goed met me en voel me heel erg alleen. Ik heb het geluk dat ik nog thuis woon, maar is dat een voordeel? Ik wil juist het huis uit, maar kan dit niet door de huizenmarkt, ik geen baantje naast deze studie kan nemen en zoveel meer. Maar als ik nu dus uit huis zou kunnen gaan, voel ik me nog eenzamer dan ooit. Ik zit al ruim ander-halfjaar vast op hetzelfde kantelpunt en het breekt me ontzettend op. Als ik dit aangeef bij de docenten, snappen ze het.. maar ik hoor al ruim dit ander-halfjaar: 'Ga wandelen, zoek een nieuwe hobby, bel met mensen' En geloof me, dat doe ik, maar. niks. helpt. Ik voel me kut.
'T splitsing'
En ik word er gek van.
Ik dacht dat ik wist wat ik wilde doen. Is dit een doorlopend thema in mijn werk? Dat ik nooit precies weet wat ik wil?
Aan de ene kant vind ik het idee van de grote materiaal collage nog steeds een goed idee. Maar het idee voor het sculptuur van de grafkist, ben ik nog steeds enthousiast over. Ik heb het gevoel dat er aan 2 kanten aan me getrokken word, terwijl ik geen idee heb welke kant ik op wil. Ik heb vorige keer geen tijd meer gehad voor de maquette's, dus knutsel snel wat in elkaar voordat ik het gesprek heb met Wafea en Stefan. Het is van karton en ik heb er verf met meel op gesmeerd. Dit heb ik gedaan om te laten zien dat ik iets wil met verschillende materialen. Ik snap dat de docenten hier niet enthousiast over zijn, ik ben het zelf namelijk ook niet echt. Sommige dingen gaan langs me heen, andere onthoud ik. En ik bedenk me om volgende week gewoon naar de academie zelf te gaan, misschien werk ik daar beter.
En ik word er gek van.
Ik dacht dat ik wist wat ik wilde doen. Is dit een doorlopend thema in mijn werk? Dat ik nooit precies weet wat ik wil?
Aan de ene kant vind ik het idee van de grote materiaal collage nog steeds een goed idee. Maar het idee voor het sculptuur van de grafkist, ben ik nog steeds enthousiast over. Ik heb het gevoel dat er aan 2 kanten aan me getrokken word, terwijl ik geen idee heb welke kant ik op wil. Ik heb vorige keer geen tijd meer gehad voor de maquette's, dus knutsel snel wat in elkaar voordat ik het gesprek heb met Wafea en Stefan. Het is van karton en ik heb er verf met meel op gesmeerd. Dit heb ik gedaan om te laten zien dat ik iets wil met verschillende materialen. Ik snap dat de docenten hier niet enthousiast over zijn, ik ben het zelf namelijk ook niet echt. Sommige dingen gaan langs me heen, andere onthoud ik. En ik bedenk me om volgende week gewoon naar de academie zelf te gaan, misschien werk ik daar beter.
Een beetje rust, een beetje natuur. Laat de lente maar komen!
Het is voorjaarsvakantie geweest. In die vakantie ging ik een weekend weg met mijn vriend, zag hoe de wereld weer groen begint te kleuren. Het leven begint terug te keren in een wereld die zo grijs, donker en koud lijkt. De nieuwe sneeuwklokjes geven de lente aan en dat beurt me op. De rust doet me goed en ik voel me een stuk fijner. Dit is dan ook gelijk te merken, de eerste Donderdag na de vakantie. Ik krijg in een korte tijd veel werk gedaan als ik mijn hyperfocus terugvind. In een middagje doe ik onderzoek naar de maten en verhoudingen van een grafkist, deze teken ik op schaal en werk verder. Vanuit de maten snijd ik 1 klein grafkistje, tot ik er tevreden mee ben en met tapjes in elkaar zet. Als ik het weer uit elkaar haal, ik dat mijn malletje. Vanuit deze vorm kan ik snel en effectief werken. Aan het einde van de middag, wanneer ik moet eten heb ik ruim 11 malletjes uitgesneden! Het geeft energie, wie weet kan dit nog wat worden. Savond's, heb ik keuzevak.. over de dood.
Het is voorjaarsvakantie geweest. In die vakantie ging ik een weekend weg met mijn vriend, zag hoe de wereld weer groen begint te kleuren. Het leven begint terug te keren in een wereld die zo grijs, donker en koud lijkt. De nieuwe sneeuwklokjes geven de lente aan en dat beurt me op. De rust doet me goed en ik voel me een stuk fijner. Dit is dan ook gelijk te merken, de eerste Donderdag na de vakantie. Ik krijg in een korte tijd veel werk gedaan als ik mijn hyperfocus terugvind. In een middagje doe ik onderzoek naar de maten en verhoudingen van een grafkist, deze teken ik op schaal en werk verder. Vanuit de maten snijd ik 1 klein grafkistje, tot ik er tevreden mee ben en met tapjes in elkaar zet. Als ik het weer uit elkaar haal, ik dat mijn malletje. Vanuit deze vorm kan ik snel en effectief werken. Aan het einde van de middag, wanneer ik moet eten heb ik ruim 11 malletjes uitgesneden! Het geeft energie, wie weet kan dit nog wat worden. Savond's, heb ik keuzevak.. over de dood.
Ondertussen lees ik nog gestaag verder over dit bijzondere onderwerp. Ik heb 2 aanraders die erg veel indruk op me maakte.
'Je bent jong en je rouwt wat' van Lisanne van Sadelhoff. Een bijzonder boek waarin een jonge meid haar verhaal vertelt over hoe het was om haar moeder te verliezen. Ze schrijft hoe het soms de kleinste dingen zijn die pijn doen, en ondertussen de ret van de wereld door raast met hun leven. Een heel persoonlijk verhaal vol herkenning. Humor met verdriet op de goeie manier <3 'Verdriet is het ding met veren' van Max Porter Een heel biezar, maar prachtig geschreven boekje. Een man die zijn vrouw verliest en zijn leven weer probeert op te pakken met 2 jonge zoons. Hoe verdriet in een huis kan hangen en effect heeft op de kleinste dingen. Als een grote zwarte vogel die over je schouder meekijkt. Erg indrukwekkend en soms verwarrend, maar met een hele leuke teksten. |
Maquette's
Ik ga vol goede moed naar de academie. Eenmaal daar voelt het fijn, want ik zie mensen en ook Ilse is er, we hebben elkaar al lang niet gesproken. We hebben het over elkaars werk en dat werkt ook goed voor de vorming van mijn project. Ik begin met de maquettes maken en heb hier veel plezier in. Het is een spel om de vormen een nieuw leven te geven en daarmee te doenderzoeken wat werkt. Ondertussen maakt mijn creatieve hoofd overuren. Want leuk dat ik dit aan het doen ben, maar werkt het? Ik besluit hier goed over na te denken.
Ik heb nu deze vormen staan. En het lijkt mij tof om er uiteindelijk 1 uit te kiezen. Deze maak ik ik een schaal groter, zodat hij neer te zetten is. Ik wil ook voor deze onderdelen weer werken met verschillende materialen, maar dan wel stevige en niet 'erop gesmeerd' Dus, wandjes van kunststof met hout en andere combinaties. Hierover wil ik nog in gesprek met Stefan, hoe ik dit ga aanpakken.
Hoe ik het uiteindelijk in mijn hoofd zie, zijn het een soort moderne kleine altaartjes. Dit altaar staat er als 'memoriam' voor de nabestaande. Hij staat voor de band tussen de persoon die overleed samen met de persoon die achterbleef. Door de seperatiepijn van de nabestaande, hebben we vaak de behoefte om iets met de band te willen doen. Zo kun je een songtekst in een van de wanden 'Lasercutten' die belangrijk was voor die band. Deze kleine altaartjes kun je zowel thuis neerzetten, maar ook bij het graf, of op een andere plek die van waarde is. Zo krijgt het verdriet een plek. Je zou op deze plek de tekeningen kunnen bewaren van een kind. Ik kan me namelijk herinneren dat toen ik tekeningen maakte voor mijn vaders graf, dat deze altijd verkleurde en weg waaide door de wind.
Ik ga vol goede moed naar de academie. Eenmaal daar voelt het fijn, want ik zie mensen en ook Ilse is er, we hebben elkaar al lang niet gesproken. We hebben het over elkaars werk en dat werkt ook goed voor de vorming van mijn project. Ik begin met de maquettes maken en heb hier veel plezier in. Het is een spel om de vormen een nieuw leven te geven en daarmee te doenderzoeken wat werkt. Ondertussen maakt mijn creatieve hoofd overuren. Want leuk dat ik dit aan het doen ben, maar werkt het? Ik besluit hier goed over na te denken.
Ik heb nu deze vormen staan. En het lijkt mij tof om er uiteindelijk 1 uit te kiezen. Deze maak ik ik een schaal groter, zodat hij neer te zetten is. Ik wil ook voor deze onderdelen weer werken met verschillende materialen, maar dan wel stevige en niet 'erop gesmeerd' Dus, wandjes van kunststof met hout en andere combinaties. Hierover wil ik nog in gesprek met Stefan, hoe ik dit ga aanpakken.
Hoe ik het uiteindelijk in mijn hoofd zie, zijn het een soort moderne kleine altaartjes. Dit altaar staat er als 'memoriam' voor de nabestaande. Hij staat voor de band tussen de persoon die overleed samen met de persoon die achterbleef. Door de seperatiepijn van de nabestaande, hebben we vaak de behoefte om iets met de band te willen doen. Zo kun je een songtekst in een van de wanden 'Lasercutten' die belangrijk was voor die band. Deze kleine altaartjes kun je zowel thuis neerzetten, maar ook bij het graf, of op een andere plek die van waarde is. Zo krijgt het verdriet een plek. Je zou op deze plek de tekeningen kunnen bewaren van een kind. Ik kan me namelijk herinneren dat toen ik tekeningen maakte voor mijn vaders graf, dat deze altijd verkleurde en weg waaide door de wind.
Presentatie
Voor 8 April word er een tussenpresentatie verwacht. Daarom maak ik mooie foto's van de kleine maquette's die ik heb gemaakt en maak hier ook een filmpje van. Dit filmpje sprak ik ook in, met een leuk nummer. Jammer genoeg ging het tijdens de presentatie niet zoals ik wilde. Het geluid deed het niet, en mijn filmpje wilde niet exporteren vanuit Premiere. Dus alles ging fout en werd rommelig. De presentatie zelf ging best prima. Geinige opmerking van Helmut: ''Ga je het hout gebruiken van de kist, nadat het ooit begraven is?'' En nee, Helmut, dat ga ik niet. Want als het goed is verteerd het hout in de grond. Waar ik een week later tijdens mijn atelier uurtjes aan dacht, wat kan ik wel met dat hout? Ik ontdekte dat je voor een grafkist geen metaal of kunststof. Dit vond ik op een website over het zelf bouwen van je grafkist:
''In de praktijk mag een kist worden gemaakt van hout, spaanplaat, karton, board. De reden hiervan is dat niet alleen de kist moet kunnen verteren, maar er moet ook een ontbindingsproces kunnen plaatsvinden. Wettelijk gezien mag een grafkist al na 10 jaar worden geruimd; het is prettig als alles dan is verteerd.. Dus ook een metalen of kunststof kist is verboden''
Daarom ga ik verder denken. Hoe kan ik binnen hout blijven, maar het ook bijv milleu bewust houden. Toen bedacht ik me opeens dat de vader van mijn beste vriend, in de grootste grafkisten fabriek van de Benelux werkt! Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Ik app hem gelijk, met drie vragen: Een officiele werktekening van een grafkist. Wat ze met het resthout in de fabriek doen. En of ik misschien een keer mee mag om in die fabriek te komen kijken. Ik word hier erg enthousiast van. Ik word alleen later die dag wel door hem ge-appt dat er bijna geen restmateriaal is. Het word kant en klaar aangeleverd. Hier baal ik van. Ik krijg wel een officiële werktekening van een grafkist, zodat mijn maten straks echt realistisch zijn.
Bedrijf grafkisten: https://www.bogra.nl/nl
Voor 8 April word er een tussenpresentatie verwacht. Daarom maak ik mooie foto's van de kleine maquette's die ik heb gemaakt en maak hier ook een filmpje van. Dit filmpje sprak ik ook in, met een leuk nummer. Jammer genoeg ging het tijdens de presentatie niet zoals ik wilde. Het geluid deed het niet, en mijn filmpje wilde niet exporteren vanuit Premiere. Dus alles ging fout en werd rommelig. De presentatie zelf ging best prima. Geinige opmerking van Helmut: ''Ga je het hout gebruiken van de kist, nadat het ooit begraven is?'' En nee, Helmut, dat ga ik niet. Want als het goed is verteerd het hout in de grond. Waar ik een week later tijdens mijn atelier uurtjes aan dacht, wat kan ik wel met dat hout? Ik ontdekte dat je voor een grafkist geen metaal of kunststof. Dit vond ik op een website over het zelf bouwen van je grafkist:
''In de praktijk mag een kist worden gemaakt van hout, spaanplaat, karton, board. De reden hiervan is dat niet alleen de kist moet kunnen verteren, maar er moet ook een ontbindingsproces kunnen plaatsvinden. Wettelijk gezien mag een grafkist al na 10 jaar worden geruimd; het is prettig als alles dan is verteerd.. Dus ook een metalen of kunststof kist is verboden''
Daarom ga ik verder denken. Hoe kan ik binnen hout blijven, maar het ook bijv milleu bewust houden. Toen bedacht ik me opeens dat de vader van mijn beste vriend, in de grootste grafkisten fabriek van de Benelux werkt! Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Ik app hem gelijk, met drie vragen: Een officiele werktekening van een grafkist. Wat ze met het resthout in de fabriek doen. En of ik misschien een keer mee mag om in die fabriek te komen kijken. Ik word hier erg enthousiast van. Ik word alleen later die dag wel door hem ge-appt dat er bijna geen restmateriaal is. Het word kant en klaar aangeleverd. Hier baal ik van. Ik krijg wel een officiële werktekening van een grafkist, zodat mijn maten straks echt realistisch zijn.
Bedrijf grafkisten: https://www.bogra.nl/nl
Voorbereidingen
De 'maakfase' is aangebroken, en in deze periode werk ik het hardst. De eerste les van deze fase heb ik de werktekening goed uitgedacht qua welke werktekening gebruik. Het fijne is eigelijk dat ik er maar 1 hoef te gebruiken, aangezien het 3x dezeldde onderdelen zijn. Qua hout heb ik ook opgezocht wat het handigste en goedkoopste is, maar als ik vervoer en gedoe meereken, is het handiger om het op school aan te schaffen.
Ik pak een plaat en teken de maten die ik nodig heb. Bij het uitzagen helpt Leon mij. Ik heb blijkbaar een moeilijke vorm uitgekozen die je niet zomaar door een zaagmachine heen kan halen, dus het moet met de hand. Aan het einde van de dag is dit allemaal uitgedacht en heb ik 2 planken. Deze moeten alleen komende vakantie geklemd worden, aangezien ze helemaal krom staan. Ik hoop dat ze op deze manier rechter worden.
Deze dag krijg ik ook les van Leon over de 'bovenvrees' en hoe ik hiermee de randen van de grafkist mooi zou kunnen maken. Dit is heel vet om te doen, en het voegt echt wat toe aan mijn concept.
Ook heb ik iets heel gaafs kunnen regelen via mijn beste vriend. Zijn vader werkt in een grafkistenmakerij zoals al eerder genoemd. Ik mocht hier de blauwdruk niet van gebruiken, maar ik krijg wel hele mooie gratis handvaten van hem die over zijn. Deze passen perfect bij mijn idee.
De 'maakfase' is aangebroken, en in deze periode werk ik het hardst. De eerste les van deze fase heb ik de werktekening goed uitgedacht qua welke werktekening gebruik. Het fijne is eigelijk dat ik er maar 1 hoef te gebruiken, aangezien het 3x dezeldde onderdelen zijn. Qua hout heb ik ook opgezocht wat het handigste en goedkoopste is, maar als ik vervoer en gedoe meereken, is het handiger om het op school aan te schaffen.
Ik pak een plaat en teken de maten die ik nodig heb. Bij het uitzagen helpt Leon mij. Ik heb blijkbaar een moeilijke vorm uitgekozen die je niet zomaar door een zaagmachine heen kan halen, dus het moet met de hand. Aan het einde van de dag is dit allemaal uitgedacht en heb ik 2 planken. Deze moeten alleen komende vakantie geklemd worden, aangezien ze helemaal krom staan. Ik hoop dat ze op deze manier rechter worden.
Deze dag krijg ik ook les van Leon over de 'bovenvrees' en hoe ik hiermee de randen van de grafkist mooi zou kunnen maken. Dit is heel vet om te doen, en het voegt echt wat toe aan mijn concept.
Ook heb ik iets heel gaafs kunnen regelen via mijn beste vriend. Zijn vader werkt in een grafkistenmakerij zoals al eerder genoemd. Ik mocht hier de blauwdruk niet van gebruiken, maar ik krijg wel hele mooie gratis handvaten van hem die over zijn. Deze passen perfect bij mijn idee.
Diamonds are made under pressure
27 Mei
Na de vakantie krijg ik het benauwd. Die beoordeling komt toch wel schrikbarend dichtbij! Ook moet ik die vrijdag al een foto laten maken van mijn werk.. terwijl ik letterlijk nog maar 2 planken heb.. Ik ga stand turbo en werk een hele Donderdag mega hard om op zijn minst 1 installatie af te krijgen. Omdat Leon er op dat moment niet is, doe ik dit ook compleet zelfstandig behalve dat Alyashi de planken zaagt. Ik verzin zelf de systemen en hoe dingen stevigheid krijgen, dit is nog een pittige klus omdat hij zo zwaar is. Met driehoeken en schroeven op de juist plekken krijg ik het uiteindelijk voor elkaar dat hij uit zichzelf kan staan. Het is heel erg hard werken en nadenken, maar ik heb er mega veel plezier in. Het is gaaf om mijn idee eindelijk zo groot in het echt voor me te zien staan.
Aand het einde van de dag, om half 10.. verlaat ik de school. Hij is af!
27 Mei
Na de vakantie krijg ik het benauwd. Die beoordeling komt toch wel schrikbarend dichtbij! Ook moet ik die vrijdag al een foto laten maken van mijn werk.. terwijl ik letterlijk nog maar 2 planken heb.. Ik ga stand turbo en werk een hele Donderdag mega hard om op zijn minst 1 installatie af te krijgen. Omdat Leon er op dat moment niet is, doe ik dit ook compleet zelfstandig behalve dat Alyashi de planken zaagt. Ik verzin zelf de systemen en hoe dingen stevigheid krijgen, dit is nog een pittige klus omdat hij zo zwaar is. Met driehoeken en schroeven op de juist plekken krijg ik het uiteindelijk voor elkaar dat hij uit zichzelf kan staan. Het is heel erg hard werken en nadenken, maar ik heb er mega veel plezier in. Het is gaaf om mijn idee eindelijk zo groot in het echt voor me te zien staan.
Aand het einde van de dag, om half 10.. verlaat ik de school. Hij is af!
28 Mei
De volgende ochtend sta ik alweer vroeg op de academie. Er is een fotograaf die de werken op een mooie manier in beeld gaat brengen. Het is nog een klus om het grote houten werk naar de studio te krijgen. Gelukkig helpt Demi mij hiermee. Tijdens het proces van de foto's word er eerst een foto van voren gemaakt. Deze is mooi, maar als ik heb later terugkijk, dan zie ik dat de handgrepen niet tezien zijn. Dit is wel een belangrijk onderdeel van het werk.. Daarom trek ik mijn stoute schoenen aan en vraag de fotograaf of hij nog een foto van schuin wil maken. Gelukkig lukt dit, naderhand ben ik hier heel erg blij mee, want de tweede foto is veel mooier. Ik blijf die dag op school. Als voorbereiding zaag ik met Alyashi alvast de deksel en onderkant. Hij heeft een goed idee bedacht met het uitzagen van de vorm, die veel sneller gaat! Daardoor red ik het om dat af te krijgen, volgend week ga ik weer door met de ander. |
3 Juni
Weer een dag van hard werken. Ik begin deze dag met de 2e installatie, waarvan ik de week ervoor al delen heb laten zagen. Ik begin dan ook door Alyashi te vragen de delen te zagen die ik nog niet heb. Als dat bij elkaar is ga ik met meer rust tewerk dan de week ervoor. Deze week let ik veel beter op de afwerking, en ben met meer rust aan het werk. Ik heb ook door dat de constructie van het werk van vorige week, veel ingewikkelder was. Ik denk ook na over de 'randjes' van het hout, waarbij extra word benadrukt dat het om een grafkist gaat. Wel besluit ik om er 3 verschillende van temaken. 1 zonder, 2 met alleen een bolling en de 3e wil ik met een wat ingewikkelder randje hebben. Als ik dat besloten heb, ga ik met de vrees aan de slag. Dit is heel erg leuk werk om te doen, en heb er weer een nieuwe vaardigheid bij. Als allebei de 'hoofdplanken' voorzien zijn van dit mooie randje, zet ik het werk in elkaar. Wat gevloek over schroeven die niet doen wat ik wil, veel tillen en nadenken over de constructie, tips van anderen, met een blokhaak de haaksheid meten en om half 5 ben ik klaar met het tweede werk. Om 5 uur heb ik keuzevak in Tolhuistuin, wat het nog leuker maakt dat ik het hele jaar al met hetzelfde thema bezig ben. Ook hier gaat het over de dood. |
Laatste stappen
De laatste 2 werkdagen, heb ik de laatste installatie in elkaar gezet. Dit was nog behoorlijk wat werk aangezien dit nog een ingewikkelde constructie was. Ik moest een plank rechtop laten staan en hierbij had ik nogal wat moeite. Ook heb ik ervoor gekozen om de bovenste plankjes te bevestigen met duveltjes. Op die manier heb je op de zitvlakken geen lelijke schroefstukjes. Het was ook veel onstabieler om 'alleen de 2 planken' te gebruiken. Daarom heb ik ook 3 latten aan de onderkant bevestigd zodat deze constructie veel steviger werd. Toen het eerste frame in elkaar stond heb ik ook nog nagedacht over wat hoe de constructie op de andere plank staat. Het is namelijk zo dat ik deze op een 'deksel' wil laten staan. Alleen doordat ik hiervoor koos, kreeg je nogal last van een 'wipwap' effect. Dit wilde ik niet, dus na erover nagedacht te hebben heb ik daarna driehoekjes van hout gemaakt en deze onder alle hoekjes geplaatst. Hierdoor werd het opgelost. Ook had ik diezelfde dag een afspraak bij de lasercutter voor bordjes. Deze bordjes geven de instructies voor de functies van de installaties en wat de toeschouwer gaat moet doen.
De laatste 2 werkdagen, heb ik de laatste installatie in elkaar gezet. Dit was nog behoorlijk wat werk aangezien dit nog een ingewikkelde constructie was. Ik moest een plank rechtop laten staan en hierbij had ik nogal wat moeite. Ook heb ik ervoor gekozen om de bovenste plankjes te bevestigen met duveltjes. Op die manier heb je op de zitvlakken geen lelijke schroefstukjes. Het was ook veel onstabieler om 'alleen de 2 planken' te gebruiken. Daarom heb ik ook 3 latten aan de onderkant bevestigd zodat deze constructie veel steviger werd. Toen het eerste frame in elkaar stond heb ik ook nog nagedacht over wat hoe de constructie op de andere plank staat. Het is namelijk zo dat ik deze op een 'deksel' wil laten staan. Alleen doordat ik hiervoor koos, kreeg je nogal last van een 'wipwap' effect. Dit wilde ik niet, dus na erover nagedacht te hebben heb ik daarna driehoekjes van hout gemaakt en deze onder alle hoekjes geplaatst. Hierdoor werd het opgelost. Ook had ik diezelfde dag een afspraak bij de lasercutter voor bordjes. Deze bordjes geven de instructies voor de functies van de installaties en wat de toeschouwer gaat moet doen.
Concept
Dit hele project lang heb ik gedacht dat ik een werk wilde maken wat een altaar was waar je de spullen kunt achterlaten van iemand die overleden is. Maar dit werkt niet, aangezien mensen die spullen tijdens de expositie niet bij zich hebben. Dus na een feedback gesprek met Melvyn, ben ik daar toch dieper over na gaan denken. Ik heb er dagen over lopen mijmeren in de trein, tijdens wandelingen en de incubatiemomentjes van rust. Totdat het bij me kwam, en toen viel alles ook heel snel op zijn plek welke installatie wat moest doen:
Installatie 1: Sharing Dit is de horizontale installatie, met twee zitvlakken er op. Ik heb hier al eerder nagedacht over het feit dat toeschouwers hier zouden kunnen doen. Ik wist alleen niet wat dan. Uiteindelijk heb ik bewust gekozen om de toeschouwer te laten zitten in een koppel, ruggen naar elkaar toe. Wanneer ze er zitten zullen ze praten. Ze vertellen over de 3 dingen die ze van de ander zouden herinneren of missen als de ander dood zou gaan. Dit kan zo zwaar gemaakt worden als de toeschouwer zelf wil. Dit kan namelijk gaan om iets fysieks zoals een mooie rode trui, maar ook over dierbare herinneringen. Nadat dat gezegd is, mogen ze elkaar kort aankijken en een teken van liefde geven om dat momentje even van ruimte te geven. Daarna mogen ze door naar de volgende installatie. Installatie 2: Remind Vanaf de eerste installatie komen de toeschouwers bij Remind. Hier moeten ze meer nadenken over hun eigen verlies. Wie zijn ze verloren, wie missen we? Het is een soort systematische manier van een 'dodenregister' wat word gecreëerd. De naam van de verloren persoon, de waarom diegene zo belangrijk voor ze was en als laatst hun eigen naam. Deze kaartjes plakken ze vervolgens op de grote plank bovenaan. Hier word op die manier een beeld gecreëerd waarbij word laten zien dat rouwen iets is wat iedereen doet. Daarom is het ook goed om er over te blijven praten. Als ze dit hebben ingevuld en opgeplakt mogen ze doorlopen naar de volgende. Installatie 3: Missing Wanneer je iemand verliest, dan is er een hunkering om dingen aan diegene te vertellen. Prestaties waar je trots op bent, of vragen die je hebt voor hen. Zoveel wat samen komt. Op het laatste blokje mogen mensen dan ook opschrijven, wat ze graag aan de verloren persoon zouden zeggen. Deze teksten blijven privé en worden opgevouwen verzameld in het bakje van Missing. In Augustus, als de expositie geweest is, verzamel ik al deze papiertjes. Ik lees ze niet. Aan het einde wil ik ze allemaal verbranden, op laten gaan in rook om ze naar boven te verzenden. Daarmee is dan ook de afsluiting van het werk. Maar de bedoeling van het werk zal altijd in mij voortleven, het bespreekbaar maken van de pijn van rouw. --------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ik merkte al gouw dat deze aanpak goed werkt. Iedereen die ik erover vertel, gaat gelijk het gesprek met me aan over rouw, zoals Renée en Melvyn, wat daarvoor ook wel besproken was maar op een andere manier. Dit werkt veel beter dan bij het oude idee, dus ik ben blij met mijn beslissing. |
Plaatsing
De woensdag voor de beoordelingen heb ik heel hard gewerkt met mijn broertje om de installaties boven te krijgen. Dit had nog best wat voeten in aarde, aangezien ze zwaar en groot zijn. Ook moest er op sommige stukken nog wat uit elkaar geschroefd om het de lift in te krijgen. Ook brak er nog een gelijmd stuk af en leek een onderdeel niet stevig genoeg. Gelukkig werkt mijn broertje in de bouw, dus hij wist al snel oplossingen op de problemen. Creativiteit en hard werken zit in de familie, dus samen waren we een sterk team. Eenmaal dat alles boven was heb ik ook de bordjes aan de wand gehangen, dit maakte het wel af. Ik ga alleen de Donderdag nog een laatste dagje heen. Vooral voor de lokaalindeling, details en hulp voor mijn studiegenootjes. Ik ga ze missen.
De woensdag voor de beoordelingen heb ik heel hard gewerkt met mijn broertje om de installaties boven te krijgen. Dit had nog best wat voeten in aarde, aangezien ze zwaar en groot zijn. Ook moest er op sommige stukken nog wat uit elkaar geschroefd om het de lift in te krijgen. Ook brak er nog een gelijmd stuk af en leek een onderdeel niet stevig genoeg. Gelukkig werkt mijn broertje in de bouw, dus hij wist al snel oplossingen op de problemen. Creativiteit en hard werken zit in de familie, dus samen waren we een sterk team. Eenmaal dat alles boven was heb ik ook de bordjes aan de wand gehangen, dit maakte het wel af. Ik ga alleen de Donderdag nog een laatste dagje heen. Vooral voor de lokaalindeling, details en hulp voor mijn studiegenootjes. Ik ga ze missen.